Auckland....een aanrader....hmmm. Ligt eraan. Wij hebben de dagen daar gebruikt om wat zaakjes te regelen. O.a ons vervoer door Nieuw Zeeland. Voor diegene die dit mooie land nog willen gaan bezoeken: je kunt hier een soort van credit card kopen met daarop reisuren. Bij ieder gebruik van de bus worden er uren afgeschreven. Via internet laat je van te voren weten wanneer en waar je wilt in- en uitstappen. Ideaal. Op deze manier konden we een planning maken door heel Nieuw Zeeland. Via Rotorua, Wellington, Picton, Nelson, Franz Jozef, Queenstown naar Christchurch. Natuurlijk moet er geslapen worden in deze steden en dus op zoek naar leuke airbnb adresjes. Ja, je leest het goed, leuke adresjes. In Auckland bestond onze slaapplek uit een deel van een garage die als slaapkamer was uitgerust. Als je op het toilet zat, dan kon diegene die in de garage stond ( niet dat dit gebeurde) op je ‘ neer’ kijken. Bovendien zaten er gaten in het plafond en hoorde we steeds van alles over het dak heen gaan en datgene had meer dan twee pootjes. We hadden ook de pech dat het weer erg slecht was. Het regende meer dan 24 uur aan een stuk en het waaide behoorlijk. We hebben meerdere malen gedacht dat het dak eraf ging. Dit is echt de eerste keer dat een airbnb adres tegen valt. Dit valt natuurlijk zwaar na een lange reis en het bepaald hoe je over een stad denkt. Nou viel er ook niet veel te beleven. De haven en de brug waren de moeite waard geweest maar door de harde regen en wind hebben we deze niet bereikt. Al veel eerder waren we door en door nat en zijn we afgedropen....naar onze garage waar de natte kleding natuurlijk niet wilde drogen. Ook een bezoekje aan een chinees restaurant stemde ons niet vrolijk. Vol overtuiging het juiste besteld te hebben ( naast de chinese tekens stond ook in het engels wat het gerecht in hield en dat hadden wij aangewezen, dus dat kan niet fout gaan zou je denken...) wachten wij met een kopje thee ( bier en wijn mochten ze niet schenken) op onze vegetariche schotel. Onze ogen werden zo groot als schoteltjes toen er twee grote schotels vol vlees en een klein beetje groenten voor ons neer werd gezet. Omdat we al eerder gemerkt hadden dat Mw geen engels sprak, maakten we de keus om maar ‘ manmoedig’ met wat tegenzin aan de schotels te beginnen. Natuurlijk bleef 2/3 liggen. Ik moet er eerlijkheidshalve bij zeggen, het restaurantje lag in een buitenwijkje, vlak bij onze ‘ garage’ en waar veelal mensen van Chinese afkomst wonen. Geringe noodzaak om engels te leren want ik geloof niet dat er hier veel toeristen komen eten. Bij het afrekenen, de zoon van Mw was inmiddels gearriveerd en hij sprak wel enigzins engels, werd duidelijk dat er in de vertaling van het chinees naar het engels een fout is gemaakt. Hierdoor wist Mw dus niet beter dan dat wij het vlees gerecht hadden besteld.......

Maar goed, eenmaal in de bus naar Rotorua, de stad waar het meeste van de maori cultuur is bewaard gebleven werd ons humeur er steeds beter op. De eigenaar van ons tweede airbnb adres zou ons oppikken bij het bus station en dat stemt al blij. Eenmaal bij de woning van het leuke jonge stel aangekomen kwam een glimlach van oor tot oor op onze gezichten. In een villa wijk, in een traditioneel ‘ kiwi’ huis kregen we een kamer die omringd was met ramen. Bosrijke omgeving waar je volop de vogels hoort fluiten. De garage was snel vergeten.

Vandaag hebben we een bezoek gebracht aan een maori dorp, genaamd Wkakarewarewa. Hier leven de maori’s nog altijd. Zij stellen hun dorp open, uiteraard tegen betaling, waardoor zij geld genereren om van te leven en zo hun cultuur kunnen behouden. De winkeltjes zijn van kleine zelfstandige en het optreden wat ze verzorgen gebeurt ook door de inwoners van het dorp. Meestal zijn we niet zo dol op ‘ toeristische trekpleisters’ maar dit keer zeggen we volmondig: doen. Het was een mooie ervaring. Ook omdat het dorpje zo gebouwd is dat het gebruikt maakt van de natuurlijke geisers die er zich bevinden. Boven op de geisers hebben ze kookplaatsen. Ook hun baden worden voorzien van het warme water van de geisers en door het zwavel in het water heeft dit ook nog een geneeskrachtige werking. Als je Rotorua binnen komt ruik je de zwavelgeur, maar dan went snel. We konden hangi ( maori voedsel) eten, maar dat hebben we niet gedaan. Wel hebben we nog enorm genoten van het optreden waar natuurlijk de haka ( oorlogsschreeuw/ oorlogsdans ook werd uitgevoerd. Kippenvel momentjes.