pensionadas.reismee.nl

All you need is.......

Gekweld door slapeloosheid neem ik de pen op. Wijt het maar even aan het tijdsverschil, of mis ik mijn mede nachtvlieggenoten...
Even terug naar ons vertrek. In de vertrekhal op Schiphol, zoekend naar de balie van Emirates, worden wij aangesproken door een journalist van de Volkskrant. Deze had natuurlijk al lang in het snotje dat Grietje een mening heeft over het ‘optreden’ van onze regering inzake het corona virus. (Marianne daar gaan we weer...) De journalist stelde Grietje een vraag en daar ging ze. Ongezouten gaf ze haar mening weer. Ik probeerde er af en toe nog iets in te gooien van twijfels bij ons zelf en ons afhankelijk opstellen van de regering inzake het nemen van een besluit in wel of niet gaan, maar daar hadden mijn twee gespreksgenoten geen aandacht voor. De journalist pende alsof zijn leven er van af hing. Aan het eind van het gesprek vroeg hij of hij ons mocht citeren en daarvoor had hij onze namen nodig. Ja, natuurlijk zeiden wij......Achteraf gezien heb ik hier wel spijt van, want hoe heeft de journalist onze mening ( nou ja die van Grietje dan) weergegeven. Enfin, moedig zullen de consequenties gedragen worden. Dus wie onze namen ziet in de Volkskrant ziet.......

Gezegd moet worden, de dagen voor ons vertrek waren niet echt ontspannend. VS die de grenzen ging sluiten voor Europeanen. Australie ging in beraad over sluiten van grenzen voor Europeanen.....moet je wel gaan in zo’n situatie.... we hadden vraagtekens en daardoor sloeg ook bij ons de onzekerheid toe.

De vlucht en dan met name de nacht...Dit doet iets met je. Met 298 mensen in een afgesloten ruimte, eet je samen, praat je met mensen, doe je een dutje, of je slaapt helemaal niet, bezoek je om beurten het ( te) kleine wc-tje en verander je wel tig keer van houding omdat de stoeltjes nou eenmaal niet het comfort hebben van een luie fauteuil. Je deelt iets. Het is alsof je gevoelig wordt. Het is met name dit laatste wat mij brengt bij het volgende. Grietje en ik hebben ons de laatste jaren voorgenomen, en brengen het ook ten uitvoer, om na de landing het rustig aan te doen. In het verleden waren we vaak als eerst door de douane, zaten we als eerste in de bus, renden naar het hotel, gooide de rugzak af, kleedden we ons om en gingen op pad. Dit doen we nu echt heel anders (rustig ‘ landen’ , koffie drinken, geld uit de automaat halen en dan kijken naar waar de bussen staan) met als gevolg dat we vandaag als op éénna de laatste de aankomst hal binnen stapten. Er zat nog één echtpaar te wachten. Later bleek dit echtpaar geëmigreerd te zijn vanuit Ierland naar Perth. Omdat er niemand anders was vroegen wij aan hen of je met cash geld de bus kon betalen. Ja, dat kon maar je moest dan wel kleine coupures hebben. Oké. We rommelden nog wat in onze rugzakken en daar stond de Ierse man voor ons met twee biljetten van 5 dollar. Dit vriendelijke en gulle gebaar deed iets met ons. Uiteraard gaven wij aan dit niet te kunnen accepteren maar daar wilde men niets van weten. Zo kwamen we in gesprek. Zij zaten de wachten op de zus (komend vanuit Ierland) van de vrouw en die ook snel verscheen. Ik weet nog nog ik dacht wat gebeurt hier, er was iets wat uit de houding van de zus uit Ierland sprak waardoor wij bleven kijken. Niet voor niets ... de zus uit Ierland had als verassing ook haar moeder mee genomen, zij kwam iets de later de gate uitgelopen. Toen de moeder en dochter elkaar in de armen vlogen biggelden de tranen bij Grietje en mij over onze wangen. Ik kon maar met moeite de neiging onderdrukken om moeder en dochter te omarmen. Ineens leek het alsof wij bij een uitzending van all you need is love stonden.... begrijp nu iets beter de emoties van weerzien bij all you need is love, maar ben er ook van overtuigd dat een gedeelde doorwaakte nacht hier mede voor verantwoordelijk was.

Reacties

Reacties

Marja

Ik ga kijken of ik de Volkskrant nog kan krijgen, zie het helemaal voor me?? oh en Grietje en Ans....... emoties zijn goed?

Jeanne

Mooi emotioneel begin van jullie reis. Heerlijk dat jullie alleen maar positieve ontmoetingen hebben gehad. Heb genoten van dit verslag

Marijke

Ik zal wel te laat zijn voor de Volkskrant..
Wat een mooie belevenis van all you need is love ❤️. Hoop toch dat de bus ook nog is gekomen en jullie al lekker geslapen hebben.
Liefs ??

Mia

Zo de overtocht is gemaakt .En nu al hangt er veel liefde in de lucht ,nou dat is een goed begin om mee te beginnen .gr mij

Klaziena

Wat een mooi verhaal. En mooi van de emoties. ?❤

Tiny/Marianne

Wat een prachtig verhaal;we zien het voor ons! Wat schrijfstijl betreft kun je direct bij het
Eindhovensdagblad gaan solliciteren.We hopen dat we nog veel mooie verhalen krijgen.
Goeie en veilige reis en tot schrijfs;dikke kus van ons.

Ineke

Wat een belevenis en Ans er is een schrijfster aan jou verloren gegaan.We genieten hier echt van,tot de volgende,knuffel??

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!