Gisteren gearriveerd in NYC. Eerst met de airtrain naar het dichtsbijzijnde metro station en toen met de metro naar ons airbnb adres. In de metro werd al duidelijk dat ons slaapadres zich in een overwegende ' zwarte' wijk bevond. De straten waar we door liepen, deden ons denken aan amerikaanse films van vroeger. Kleine trapjes naar de veranda voor het huis. Ook de kleurtjes, van lichtgroen, grijs en wit riepen beelden op. De verhuurder, een man geboren in NY uit Italiaanse ouders verwelkomde ons enthousisast. Naast de verhuur van ' onze' kamer biedt het huis onderdak aan zijn ouders, een gezin uit Iran en een man uit India. Hij zelf woont met vriendin in het souterrain. Full house dus. Nu krijg je misschien de indruk dat het gehorig en onrustig is in huis maar dat is niet het geval. Omdat we zin hadden in een biertje en er geen ' cafe's' zijn in de buurt, snel een supermarkt gezocht. Opnieuw een ontmoeting met ' Amerika' . Een supermarkt waar de airco beneden het vriespunt staat en de winkelwagentjes enorm groot zijn. Een paar blikjes bier kopen......hier gaat dat per tray van 9 en de blikjes bevatten 0.75 liter.Een bruin broodje (bolletje) kent de afmeting van een kleine pizza. Een keukenrol is dubbel zo dik als bij ons en bijna niet met een hand vast te pakken. We hadden zelf een tasje mee genomen maar je begrijpt het al....daar kregen we onze boodschappen niet mee thuis.

Vandaag met de metro, die ze hier train noemen, naar Manhattan. De super mooie Brooklyn brug over gelopen en een tochtje met de ferry gemaakt. Prachtig overzicht gekregen van de sky line van NYC en het vrijheidsbeeld. Varen maakt hongerig en daarom onze eeste hotdog gegeten. Eerlijk, ik ben geen vleeseter maar hij was lekker. Toen door naar ground zero. Dit was zeer indrukwekkend. Op de plaats waar de twin towers hebben gestaan hebben ze ( opbeide plaatsen) een ( water) monument aangelegd. Water stroom naar het midden waar het verdwijnt in een vierkant gat waarvan je de bodem niet kunt zien. Op de randen van het monument staan alle namen van de omgekomen mensen en je wordt uitgenodigd deze namen aan te raken. Een ieder kan zijn eigen voorstelling maken bij het zien van deze monumenten. Voor mij staat het stromen van het water voor leven. Dat het verdwijnt in een onzichtbare diepte doet mij denken aan de vele mensen die zijn omgekomen en waarvan men niet weet hoe ze zijn omgekomen ( velen zelfs niet gevonden) en dat je dat ook nooit zult weten. Maar het leven ( het stromend water) gaat door, het is een continue proces.

Morgen gaan we naar het Guggenheim museum en naar Central Park. Zal eerst nog een paar foto's plaatsen.