Gisteren voor het eerst een stap buiten Perth gezet. Met de trein naar Fremantle. Fremantle, een van de 7 mooiste steden van deze aardbol. Dat willen zeggen volgens de lonely planet, maar niet volgens ons. Het zou zelfs nog mooier zijn dan Rome.......helemaal niet. Ze hebben er een gevangenis, dit vanwege de strategische ligging, een mooi strand en een grote haven. Dit laatste klopt wel. Mooi strand, ook hier zijn wij het niet mee eens. Het is een kunstmatig aangelegd geheel en dat kan niet tippen aan onze stranden. De aussies vinden het geweldig als er een strook zand ligt, een toilet, koffiebar en douche aanwezig is. We spraken een jongeman in het stadje ( hij woonde er nu vier jaar) en ook hij beaamde wat wij hadden ervaren. Gemaakt! Ook de befaamde market kon ons niet boeien. Een verloren dag? Nee hoor. Gewoon weer een wijze les toegevoegd aan de vele anderen. Geleerd: laat je niet verleiden door mooie plaatjes en praatjes. Waar we wel van genoten hebben is een doedelzak concert in een park en de koffie op een terrasje aan het water.

Voordat we afreisde naar Fremantle hebben we een ontbijtje genoten in ons hostel en hierover wil ik nog wat kwijt. Het YHA waar wij verblijven kent vele kamers en dorms ( slaapzalen). Wij hebben hier een 2 persoonskamer gehuurd. Omdat vele hier low budget reizen krijg je de gelegenheid om zelf je ontbijtje te maken en ‘s avonds te koken. Dat laatste doen wij niet, het eerste wel omdat het gemakkelijk is en je niet steeds eieren hoeft te eten als ontbijt. Hoe werkt dit: het gebouw kent acht keukens en een hele grote wand aan meters hoge koelkasten. Omdat je niet iedere dag boodschappen wilt doen, mag je hier je ontbijtspullen ( voor ons is dat yoghurt, boter en kaas) in de koelkast achterlaten in een tas met een naam sticker erop. Jullie voelen het zeker aankomen....... Grietje zit te wachten en te wachten want ik zou de spulletjes wel even halen. Het ‘even’ werd ‘ heel veel eventjes’. Bijna iedereen gebruikt dezelfde tas van de wool worths supermarkt en omdat velen gebruik maken van de koelkasten wil er nog weleens iets ‘verschuiven’. Enfin, we hebben ontbeten en in het gezelschap van een hilliebillie vrouwtje. Nou ja wij hebben ontbeten met........hilliebillie vrouwtje koos ervoor om met ons te ontbijten. Hilliebillie vrouwtje was uitzonderlijk uitgedost. Ze droeg gifgroene sokjes. Een blouse van het merk colombia, een beige waarvan de schouders op haar onderarmen hingen en het geheel werd gecompleteerd met een kaki knie broekje en sportschoenen. Ik noem met opzet broekje want ons hilliebillie vrouwtje was klein en zeer tenger. De kraag van haar blouse zat aan de binnenkant en onder haar kin droeg ze een tiental grote haren. Hilliebillie vrouwtje was duidelijk boos op de maatschappij met al zijn ontwikkelingen. Ze had van zoon lief een telefoon mee gekregen maar ze wist er niet mee om te gaan. Ze had de telefoon nodig om een vriendin te laten weten waar ze was. Dus hiliebillie vrouwtje was op zoek geweest naar een telefooncel..... Ze was ook boos op de postbesteller want hij gooide steeds de verkeerde post bij haar binnen en dat in een dorp van 500 inwoners. De jeugd kon niet meer lezen en schrijven aldus een boos hilliebillie vrouwtje. Toen ik opperde dat ze dus in de middle of knowhere woont, werd hilliebillie vrouwtje weer boos. Neen, zij vond van niet, er was gewoon genoeg ruimte voor meer mensen. Die logica.... laat ik maar bij deze mooie en pittige ‘paradijs vogel’.

Vandaag hebben we, zoals het een goede toerist betaamt die Perth bezoekt, deelgenomen aan een excursie naar een winery (wijnmakerij). Iedereen pocht hier over de mooie wijngaarden en de heerlijke wijnen. Om halftien werden wij verwacht bij de boot de ‘LADY’. We werden ontvangen met koffie/thee en lekkers en voor we deze goed en wel hadden verorberd werd het eerste wijntje geserveerd. De boot was inmiddels gaan varen op de Swan river. Tijdens de twee uur durende mooie vaar tocht over de river werden nog meer wijntjes aangeboden en natuurlijk niet afgeslagen......... eerlijk......we hebben niet één druif zien hangen vandaag. Zagen we ze niet meer..... of waren ze er gewoon niet? De juffrouw van de winery had er een behoorlijk tempo in. Eerst planten ze ons in een soort van bioscoopje waar een filmpje werd vertoont over de winery. Daarna joeg ze ons de trap op naar de grote ketels waarin de wijn aan het fermenteren zou zijn...... euch..... door naar de lege vaten ( kosten 2000 dollar per stuk) die opgeslagen lagen.......euch ....en door naar het proeflokaal. Ik hoef niet uit te leggen dat het groepsgevoel een behoorlijk jolig karakter had gekregen. Achteraf denk ik dat dit voor de meesten een gelegenheid was om eens lekker.......... ja dat bedoel ik. Na de lunch ( voor en tijdens de lunch werden er ook diverse wijnen door ons gekeurd) en de desertwijnen de ‘boot weer in’ en daar ging het drankgelag weer verder maar niet voor Grietje en mij, wij hadden genoeg gehad. Misschien wel voor een aantal dagen..... ;-)

Ook hier waren de verwachtingen anders dan de werkelijkheid . Wij hadden verwacht een stevige en mooie wandeling door de wijngaarden te mogen maken. Nee dus, zitten en drinken met een stel leuke mensen en dat is ook nooit weg. Misschien hadden we het ook wel nodig vandaag. De berichten over corono laten ons niet onberoerd. Je merkt er hier niet veel maar het zit in je hoofd en je kan het niet altijd loslaten.