Ook al hebben wij Franz Josef inmiddels verlaten nog even een terugblik. De kamer in het backpackers hostel was er eentje zonder geurtjes. Wel zorgde het interieur voor associaties. De sprei was van donkerrood pluche. Er was geen vitrage, alleen donkere overgordijnen. Doe hier nog een tl balk achter het bed bij...... zie je wel....jullie dus ook. Verder was het wel oké daar. We kregen om 18.00 uur gratis soep en ‘ s morgens mochten we zelf pannenkoekjes bakken. Gebruikt Serviesgoed zelf afwassen. Is dit backpacken of niet.... een ander voordeel was: een wasmachine. We waren inmiddels door ons schoon ondergoed heen (de pyama’s en t-shirts konden ook een was beurtje gebruiken) en dan is een wasmachine er een van ongekende luxe. Gezien er veel backpackers waren, was het een dringen van jewelste en ‘ gesorteerd’ wassen was er dus niet bij. Huppakee, alles in een trommel, nu kleurt het ook bij elkaar :-)

Franz Josef staat bekend om zijn gletsjer en daarom hebben we de wandelschoenen aan getrokken en zijn we op weg gegaan. Om het pad naar de gletsjer te kunnen bewandelen moesten we eerst 5 km lopen. Deze wandeling ging voor een groot gedeelte door het regenwoud en was op zich al de moeite waard geweest. Het pad naar de gletsjes was echter nog mooier. Steeds werd je verrast door beekjes en watervallen en natuurlijk kwamen we steeds dichter bij de gletsjer. Deze hebben we tot op zo’n 750 meter kunnen benaderen. Je ziet dat deze aan het terug trekken is, dit is dan ook de zorg van de Nieuw Zeelanders. Zij zijn enorm zuinig op hun land/ natuur. Deze zuinigheid begrijpen wij nu beter, nu wij hier zijn. Je hoort over de dieren die zijn ingevoerd en wat die voor een ellende hebben veroorzaakt. Denk hierbij aan ratten, konijnen en oppossums. De opossums hebben ze uitgezet voor de bontindustrie en nu vormen deze 70 miljoen dieren een grote plaag. Zeker voor de vogelpopulatie. Ze noemen het hier de ‘ pest’ en ze worden dan ook met harde hand uitgeroeid. Als fan van border security ( we hebben nog gekeken of we de camera’s van dit programma zagen in Auckland maar jullie hoeven niet te kijken we zijn niet gefilmd) begrijpen we de strenge controles nu beter.

Omdat we veel reizen maken we ook vele buschauffeurs mee. We hebben een keer twee dagen achter elkaar dezelfde chauffeur gehad en deze wil ik graag aan jullie voorstellen. Zijn naam: die weten wij niet wat deze man was niet te verstaan. Lastig, zeker met betrekking tot de stops en hoe lang deze duren. Gelukkig was er altijd iemand die ons wilde helpen met de ‘ vertaling’ . Nieuw Zeelanders praten zeer snel en met een accent en dan raak je ons kwijt. Maar dit was niet het enige. Man lief droeg een bermuda, althans dat had het moeten zijn, maar hij had deze zo hoog opgetrokken dat het verworden was tot een korte broek en dat niet alleen. Hier dragen vele vrouwen een L..leesbroek, hij had een klokkenspel-leesbroek aan. Maak dit compleet met hoge schoenen en zwarte tot halverwege de kuiten opgetrokken sokken en dan heb je onze chauffeur. Als je denkt dat het hier mee klaar is, neen hoor. Hij had ook last van controle verlies. Bij het instappen mochten maar vier personen hun tassen onder in de bus gooien, dan ging de klep dicht. Deze vier mochten dan vervolgens de bus in. Zo ging dat verder tot de bus vol zat.....pfff. Grietje heeft het gewaagd om hem een vraag te stellen terwijl hij bezig was......niet doen. Hij liet haar, op een niet mis te verstane manier, weten dat hij bezig was met de organisatie. Hoogstwaarschijnlijk in zijn hoofd want iets anders was niet te zien aan deze chauffeur. Het was bovendien nog een half uur voor vertek en er was niemand anders aanwezig dan wij tweeën.....

Bij een andere busreis hadden we een, in België geboren, man die graag veel van zijn kennis met onze wilde delen. Hij ging zelfs terug naar 1603, zeker om indruk te maken op ons.....niet doen. En je moet het zeker niet gaan hebben over Abel Tasman waar Grietje bij zit. Volgens deze chauffeur kwam Abel Tasman uit Rotterdam, fout. ( Marianne, dit ga je zeker herkennen) Dit kon Grietje niet over haar kant laten gaan en werd man lief hierop aangesproken. Voor de microfoon heeft hij het niet recht durven zetten, maar hij zou het de volgende keer correct vertellen..... ja ja....

Wisten jullie dat het hier per jaar minstens 211 dagen regent. Als we dat geweten hadden......grapje. Ook dit verhaal komt van een buschauffeur, dus voor wat het waard is... vanuit Antartica krijgen de stromingen het eerst te maken met de bergen in Nieuw Zeeland. Door de opwaartse beweging koelen deze af en krijg je regen, dat verklaart ook de vele regenwouden hier. Na nog geen drie weken hier te zijn kunnen we nu al beamen dat Nieuw Zeeland een van de mooiste landen is die we ooit bezocht hebben. Zo afwisselend, zo puur, zo veel kleur schakeringen, zoveel bergen, zoveel watervallen en grote meren. En dan de kleuren van de diverse beekjes en meren. Van grijswit, naar lichtblauw en vaak ook turquoise( Ook weer gehoord: een combinatie van gletsjerwater vermengd met een minneraal.) Het is met woorden bijna niet te veschrijven, dit moet je gezien hebben om te weten wat ik probeer te zeggen.