Op weg naar Christchurch zijn wij, naast de mooie natuur, ook blij verrast met een ultra moderne wc. Ik pleit ervoor om deze ook in Nederland te plaatsen. Overigens Nederland kan op meerdere punten een voorbeeld nemen aan Nieuw Zeeland. Om er enkele te noemen: overal krijg je hier gratis water. Bij alle koffie shops, ieder restaurant en bij alle openbare gebouwen kan je gratis water drinken en tappen. Ook vind je op meerdere plaatsen in ieder stadje SCHONE openbare toiletten. Het is hier overal schoon, nergens vind je zwerfafval. De mensen zijn hier heel beleefd, dringen kent men niet. Wat wij ook ‘ gezellig’ vinden is dat vele Nieuw Zeelanders je een antwoord geven en het woordje love er achter plakken. SO CUTE.....Maar goed even terug naar de ultra moderne wc. Geen deurklink maar een drukknop, scheelt toch weer in bacteriën.... De deur schuift open en je stapt naar binnen. Je wilt de deur sluiten, mooi niet. Via een luidspreker spreekt een vriendelijke man je toe en zegt dat de deur zich automatisch sluit. Omdat dit even duurt sta je daar en kijkt rond. Alles is van roestvrij staal, op het wc papier na natuurlijk. Is de deur eenmaal dicht dan meldt de man zeer weer en werkelijk je schrikt je rot, hij vertelt je dat je maximaal 10 minuten de tijd hebt en dat daarna de deur zich automatisch weer opent. Dit had de vriendelijke man niet moeten doen, door dit berichtje ging er meer op slot dan alleen de wc deur. Het gezellige ‘ ontspannen’ muziekje kon hier niets mee aan veranderen. Gelukkig hoef je niet de 10 minuten uit te zitten, als je eerder klaar bent, dan kan je de deur weer met een druk op de knop openen. Nog een mooi gegeven, de wc reinigt zich automatisch. Als er een blauw licht brandt dan is de ‘ robot’ bezig met poetsen en schrobben en gaat de deur niet open. Deze wc’s hebben ze op vele opstapplaatsen van de bussen die door Nieuw Zeeland reizen. In de laatste foto serie hebben we er ook een foto bijgedaan die je hier vaak tegenkomt. Aziaatische mensen zijn gewend aan lage wc’s, ik bedoel de twee voetstappen op de grond met daartussen een gat. Omdat zij hier zo aan gewend zijn gaan zij vaak op de wc bril staan, dit met alle gevolgen van dien. Gelukkig heeft de ultra moderne wc geen wc bril meer en is ook dat probleem opgelost.

Vrienden zijn altijd blij als wij naar een veilig land reizen. Dat dit maar betrekkelijk is blijkt uit het volgende. De bus van Queenstown naar Christchurch werd aardig op de proef gesteld voor wat betreft de airco. Zelfs op de maximale stand bleef het bloedje heet in de bus. Hierop besloot de chauffeur een luik, het luik wat boven het hoofd van Grietje zat, open te zetten. Omdat de chauffeur nogal haast had, hij nam steeds TE lange pauzes, ging dat maar even goed. Een enorme klap en weg was het luik, dat was althans wat wij dachten. Zo snel als kon stopte de chauffeur. Hij vroeg of iemand op de stoel van Grietje wilde gaan staan om te kijken wat de schade was. De chauffeur had dit onmogelijk zelf kunnen doen, hij was te klein en gezien zijn vele TE lange pauzes. Een bereidwillige jongeman ging op de stoel staan en zag tot zijn verbazing dat de klep op het dak lag. Klep werd weer binnen gehaald en zo goed als het kon vast gezet. Grietje die onder de klep zat zei al snel tegen mij: dit gaat niet goed, het luik trilt te veel. Ik, die het probleem niet zag, stelde haar gerust. Echter......na nog geen 10 minuten kwam er plotseling weer heel veel licht naar binnen. Nu met veel meer lawaai dan de eerste keer. Het jongmens klom weer op de stoel, keek naar buiten en riep heel rustig: gone. We hebben het die middag niet meer warm gehad en Grietje voelde zich een beetje schuldig.

Om de volgende situatie wat te kunnen plaatsen stel ik jullie even voor onze aitbnb gastvrouw: Luvodka. Uiteraard heb ik haar naam, om prive redenen, veranderd. Luvodka werkt in een liquor store. Niet dat daar iets mis mee is......maar bij onze eerste kennismaking ( we moesten de sleutel van het huis ophalen op haar werkadres) kreeg Grietje als eerste het vermoeden dat Luvodka een belangrijke ‘ bijdrage ‘ levert om de omzet van de liquor store te verhogen. We hadden toen nog niet in de gaten dat dit vermoeden binnen 12 uur werd bevestigd. Moe van de reis doken wij die avond vroeg in bed. Luvodka moest tot 23.00 uur werken. De deur van de slaapkamer had geen slot, dit is vaak zo en tot nu toe hadden wij er ook geen moeite mee. Vanaf die nacht zijn we van gedachten veranderd. Midden in de nacht werd onze slaapkamer deur open gegooid, stapte Luvodka op ons bed af en trok het dekbed van Grietje af.......in no time zaten wij klaarwakker, rechtop en geschrokken in ons bed. Ik herinner me nog dat ik iets van hallo hallo geroepen heb en dat Luvodka zich omdraaide en al moppelend weg liep, ons enigszins ontzet achterlatend. Luvodka had zich duidelijk vergist in de slaapkamer. De volgende ochtend was er geen Luvodka te bekennen. Onze vermoedens over Luvodka ( drankgebruik) zijn in de afgelopen dagen bevestigd. Luvodka is niet meer op ‘ bezoek’ geweest in onze slaapkamer. Nou was dit ook niet meer mogelijk, met een sjaal hebben we de klinken van de slaapkamer deur en die van de badkamer aan elkaar gebonden. Deze ervaring heeft er niet toe geleid dat we minder genoten hebben hier, integendeel.

Christchurch, de stad van de aardbeving wordt weer opgebouwd. Wel is het overal zichtbaar wat een schade er is aangericht door de aardbeving. In de dagen dat wij hier zijn geweest zijn er drie kleine aardbevingen geweest, twee ervan hebben wij duidelijk gevoeld en ik kan je zeggen dat is een gevoel dat je niet snel vergeet en wat je meteen herkent als zijnde een aardbeving. De mensen hier hebben dan ook mentaal nog last van de aardbeving. Tijdens ons uitstapje naar Kaikoura zagen wij waarom deze weg zo lang afgesloten is geweest en dat maakte indruk. Kaikoura was een van de hoogte punten uit deze reis. Whale watching en hoe. Met snelle boten vaarden we naar de plek waar walvissen zich weleens laten zien. Ongelooflijk als je zo’n beest op korte afstand ziet liggen. We hebben er maar twee gezien maar dat was voor ons voldoende. Het moment dat zo’n walvis de diepte in duikt en de staart omhoog komt is zo bijzonder. Helaas kunnen we op de foto alleen maar de staart laten zien. Je bent zo gefacineerd dat je alles vergeet en dus ook foto’s te maken. Bovendien gaat het zo snel dat je bijna altijd te laat komt. Nog even over Christchurch, we zijn met onze kont in de boter gevallen. De dagen dat wij hier waren, waren er vele straat artiesten. Op verschillende plaatsen in de stad waren er optredens. Het deed ons denken aan Oerol in haar begin periode. We hebben vele mooie acts gezien. Doe hier een lekker zonnetje bij, wat jullie even moeten missen, en dan weet je dat de dagen niet meer stuk kunnen. Tot zover Nieuw Zeeland. De komende dagen zullen we druk zijn met het organiseren van onze reis door Australië en zullen jullie weinig van ons horen.